Yıl 2011 üniversiteden 4 arkadaşımla beraber Fethiye'nin yolunu tuttuk. Mezun olalı 4 yıl falan olmuştu. Üniversite zamanlarında Nidoşumla yamaç paraşütünün hayalini kurardık , artık onu hayata geçirme
vakti gelmişti.
Tatil boyunca kendimize belirli aktiviteler belirledik. Safari turu , yat turu ve yamaç paraşütü vs.. Her biri birbirinden eğlenceliydi. Ama tabiki en merak edilen, en heyecanlı , en çarpıcı olan Yamaçtı ve onu en sona saklamıştık.
Günlerce ondan konuştuk, araştırdık, tüm firmalara uğradık , acaba hangi firma en iyisi? Kolay değildi tabi canını ortaya koyuyorsun :) Üstelik biz gelmeden önce 2 kişi hayatını kaybetmişti. Üstelik hoca oranın en iyilerindendi..!
Onca fikirden sonra karar alınmıştı. Nidoşumla ben tamamdık, diğer arkadaşlar Sevda ve Pınar geri adım atmışlardı. Nidoşla gidip biletlerimizi aldık. Artık heyecandan duramıyordum. İçimi inanılmaz bir korku sarmıştı. Nida ise her zamanki gibi hiç umurunda değildi.
Bize en uygun saatin öğle saatleri olduğunu söylediler ve bizde ona göre biletlerimizi aldık. İstenilen saatte firmanın oraya gittik. Hepimizi bir otobüse bindirdiler ve başladık dağı tırmanmaya. Otobüste sanırsam tek korkan bendim. Herkes şen şakrak kahvaltı yapıyor, gülüyor. Kızın bir tanesi vardı ki single uçuş yapacaktı. Nidoşla otobüste hocalara meraktan bir sürü sorular yönelttik tabi ki, o sohbet esnasında bir tane hocaya içim ısındı ve tüm yol boyunca benimki o olsun diye dua ettim.
Dağı tımandıkça bende ki adrenalin tavan yapmıştı zaten :):)
Ve artık atlayış yapılacak yere gelmiştik. Ne olacaktı şimdii !! . Hocalar kilomuza boyumuza göre bizleri seçmeye başladılar. Ve istediğim olmuştu beni seçti, azcık olsa da rahatlamıştım :)
 |
| Gözlerimdeki korku ve suratımdaki zoraki gülümseme :) |
Hoca hiç durmadan fotoğraflar, video çekiyordu. Ekipmanlarımızı hazırlarken aynı zamanda nasıl yapacağımızı anlatıyordu. Evet kemerlar bağlanmış kask takılmıştı. Nefesim iyice kesilmişti. Kemerimi iyice kontrol ettim. Çünkü yukarıda bahsettiğim ölüm bundan gerçekleşmişti. Hoca kemeri bağlamayı unutmuştu. !!
Aman tanrım bir dakika ilk ben uçacaktım galiba. Evet diğerlerinden ayrıldık ve öne doğru gittik. Pozisyon alındı ve ben koş deyince yamaçtan aşağı doğru koşuyoruz , sonra ayakların yerden kesilecek dedi. Aynen de öyle olduu... Ama bu muhteşem bir şeydii. 6000 fit yukardaydım ve inanılmaz bir manzara vardı. Ölüdeniz harikaydı..
Korku yerini çok büyük bir keyfe bırakmıştı. Her birimiz bir yerde uçuyor, birbirimize uzaklaşıp yaklaşıyor , hocayla muhabbet edip fotoğraflar çekiliyorduk. Ta ki o an gelene kadar. Hoca bana dedi ki miden bulanıyor mu bende saf bir şekilde hayır bulantım yok dedim. O zaman bak sana ne yapacağım dedi ve o an dünyam karardı :):) Havada hızlı hızlı dönmeye başladık, akrobasi yapıyordu. . Oysa istemediğimi söylemiştim ama nafile bağırmaktan rüzgarın etkisiyle ağzım falan kaymış. Günlerce izleyip izleyip güldüm :)
Ve sıra gelmişti inişe . Çıkardığımız kasklarımızı tekrardan taktık ve süzüle süzüle çatılara doğru yol aldık. sahilde iniş pisti yapmışlar ve çok şükür ki kendimizi oraya attık :)
 |
| Ve artık ayakklarım yere basıyordu :):) |
Bu maceramda bu şekilde sonuçlanmıştı. Aşağı iner inmez Nidoşumla buluştum. Bizim adrenalin meraklısı Nida'nın hocası babacan çıkmış Nidayı şöyle bir turlatmış ,akrobasi falan yapmamış . Bizimki de sıkılmış tabi :):)
Aşağı indiğimde ilk hissettiğim fark tabi ki hava olmuştu. Birden sanki nefes alamadım inanılmaz boğucu geldi. Kollarım falan buz gibiydi. Azcık midem bulanıyordu. Hepsi belirli süre sonra geçti. Geriye çok güzel bir macera kaldı :):)
Bi daha deseler , ımmm yine yaparım herhalde :)
Twitter/ balliturtam
İnstagram/ balliturtam
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder